Mest- en digestaatscheiding

Milieueffecten

Een mestscheider scheidt mest of digestaat in een stapelbare dikke fractie en een vloeibare dunne fractie. Het scheiden van mest of digestaat vindt meestal plaats in een gesloten systeem. De risico's voor het optreden van emissies van geur, ammoniak en fijnstof tijdens het scheiden van mest of digestaat zullen daardoor beperkt zijn.

Naast de 'gesloten' systemen zijn er ook 'open' systemen om mest of digestaat te scheiden. Bij deze 'open' scheiders, zoals zeefschermen en zeefbandpersen, is de verblijftijd van de mest in de installatie kort. Hierdoor zullen ook bij deze systemen de emissies beperkt zijn. Desalniettemin zal enige emissie plaatsvinden.

Op deze pagina vindt u per milieuthema handvatten om een aanvraag voor het plaatsen van een installatie om mest of digestaat te scheiden te kunnen beoordelen. Naast de milieuthema's geur, ammoniak en luchtkwaliteit komen ook de thema's geluid, afvalwater, bodem en gezondheid aan bod.

Meer informatie over de techniek 'het mechanisch scheiden van mest of digestaat' en een inventarisatie van de emissies die daarbij vrijkomen, kunt u vinden in dit rapport van Wageningen UR Livestock Research.

Biologische mestscheiding, ook genoemd het raffineren van mest, is een bijzondere vorm van mestscheiding. Dit betreft niet het scheiden van dunne en dikke fractie, maar het biologisch bewerken van de mest met enzymen en micro-organismen, vooral om de mineralen in de mest beter beschikbaar te maken en te scheiden. Meer informatie vindt u in de Handreiking monovergisting van mest onder 'procesbeschrijving'.