Beperkte immissietoets

De beperkte immissietoets is een berekeningsmethode om een inschatting te kunnen maken van de concentratie Zeer Zorgwekkende Stoffen (ZZS) in het milieu (de immissie). Dit rekenprogramma is gebaseerd op een RIVM-handreiking uit 2004.

De beperkte immissietoets maakt een berekening van de mate van verdunning van de stof in de buitenlucht. Deze berekening is slechts een eerste grove inschatting, waarbij geen rekening is gehouden met specifieke emissie- en omgevingsfactoren. De resultaten kunnen dus geen accuraat beeld garanderen. Uit een kleine steekproef is gebleken dat de waarden uit de beperkte immissietoets vaak lager zijn dan de berekeningen met het Nieuw Nationaal Model. Daarom is de beperkte immissietoets enkel te gebruiken voor een eerste schatting. In het kader van vergunningverlening en bij het toetsen aan het Maximaal Toelaatbaar Risico (MTR) moet de standaardrekenmethode 3 van het Nieuw Nationaal Model (NNM) worden gebruikt (artikel 2.19 van de Activiteitenregeling).

MTR-waarden

Om de uitkomsten van de beperkte immissietoets voor een eerste indruk te kunnen vergelijken met de streef- en MTR-waarden, raadpleegt u de website van het RIVM.

Zie ook de informatie over de immissietoets in de handleiding ZZS.

Als de immissietoets alleen voor lucht wordt gebruikt, is het niet nodig een stof in te vullen. Voor lucht geven alle stoffen dezelfde uitkomst bij gelijke invoergegevens. Met dampspanning, oplosbaarheid en afbreekbaarheid wordt niet gerekend. Deze velden kunnen ook leeg blijven.  Kortom: alle gegevens boven het woord Optioneel zijn voor lucht niet van belang.

Bij het berekenen van de concentraties in water of bodem als gevolg van een emissie naar lucht, wordt geadviseerd de stofgegevens handmatig in te voeren.